Afgelopen weekend had ik eindelijk eens tijd om uitgebreid over de markt van Segou te lopen. Ik snuffelde rond en zag bij een van de kraampjes moromorojuru hangen, geurende heupkettingen die vrouwen onder hun kleding dragen om hun man uit te dagen en te plezieren. In gedachten ging ik terug naar de allereerste keer dat ik in Mali was. Ik was nog geen week in de hoofdstad Bamako en had op de grote markt een zelfde soort heupketting gekocht. Vol trots had ik de volgende dag de ketting om mijn middel geknoopt en was zo naar mijn werk gegaan. Bij het zien van de ketting, had een van mijn vrouwelijke collega's me in de arm genomen. In het toilet waar ze me heen had gedirigeerd, keek ze me grinnikend aan: "Judith, die ketting moet af! Die kun je echt niet zo dragen!" Ik moest lachen om mijn eigen misser, maar voelde me ook enorm gegeneerd. Ik had niet begrepen dat je dit sieraad alleen ónder je kleding mocht dragen.
Inmiddels heb ik mezelf een klein beetje in de Malinese vrouwenwereld van liefde en verleiding kunnen inwijden. Dat ik nog maar een "beginner" ben, bleek toen ik dit afgelopen weekend in gesprek raakte met de koopman van het kraampje waar ik de moromorojuru had zien hangen. De koopman begon zijn verhaal met de verschillende ingrediënten die nodig zijn om wusulan te maken, lokale wierook die in geen enkele Malinese slaapkamer ontbreekt. Daarbij legde hij uit dat de uitgestalde géni, gedroogde worteltjes die ik herkende als basisingrediënt van wusulan, ook voor andere doeleinden gebruikt kon worden. "Je kunt er ook een drankje van maken. Heel gezond voor vrouwen en bovendien werk het stimulerend." "Stimulerend?" vroeg ik hem quasi onschuldig. De man keek me aan en begon iets zachter te praten: "Oui, pour avoir envie à faire l'amour..." Ik verlaagde mijn stemvolume tot het zijne: "Aaah, je vois..." en knikte begrijpend. Nieuwsgierig naar wat er allemaal in die andere potjes zat, wees ik naar de witte harige bolletjes die mij aan zijderupsen deden denken. De ogen van de koopman werden terstond vuriger. "Dit is echt iets heel bijzonders", fluisterde hij. Hij pakte een bolletje uit het potje en hield het tussen zijn duim en wijsvinger omhoog. Zonder omhaal en met veel detail legde de koopman uit dat de vrouw dit bolletje bij zichzelf naar binnen moest brengen zodat de gemeenschap "gladder" zou verlopen. Ik dacht aan de vele vrouwen die hier besneden zijn. Geen wonder dat er dit soort hulpmiddelen zijn. Toen hij uitgepraat was, zag ik hem diep nadenken. Met half toegeknepen ogen keek hij me aan. "Ik zal je nog iets laten zien. Dit is echt een wondermiddel." In een kartonnen doos onder zijn kraampje haalde hij een kokertje tevoorschijn waarin ooit een fotorolletje had gezeten. Hij maakte het dekseltje open en ik zag een glibberige, doorzichtige substantie. Weinig fantasie had ik nodig om te begrijpen dat dit glijmiddel moest zijn. De koopman begon te grinniken. "C'est bon?" vroeg hij. "Oh, vast en zeker, maar dat heb ik niet nodig, hoor!" stamelde ik. "Niet nodig...," zag ik hem denken terwijl hij naar een ander potje greep. "Dan is dit wat voor jou! Deze korreltjes maken het allemaal strakker. Pour être vierge..." Toen was het moment aangebroken dat ik hem vriendelijk bedankte voor al zijn aanbevelingen en kon ik alleen maar denken: "Oh, Judith, waarom ben je toch zo nieuwsgierig...."
Inmiddels heb ik mezelf een klein beetje in de Malinese vrouwenwereld van liefde en verleiding kunnen inwijden. Dat ik nog maar een "beginner" ben, bleek toen ik dit afgelopen weekend in gesprek raakte met de koopman van het kraampje waar ik de moromorojuru had zien hangen. De koopman begon zijn verhaal met de verschillende ingrediënten die nodig zijn om wusulan te maken, lokale wierook die in geen enkele Malinese slaapkamer ontbreekt. Daarbij legde hij uit dat de uitgestalde géni, gedroogde worteltjes die ik herkende als basisingrediënt van wusulan, ook voor andere doeleinden gebruikt kon worden. "Je kunt er ook een drankje van maken. Heel gezond voor vrouwen en bovendien werk het stimulerend." "Stimulerend?" vroeg ik hem quasi onschuldig. De man keek me aan en begon iets zachter te praten: "Oui, pour avoir envie à faire l'amour..." Ik verlaagde mijn stemvolume tot het zijne: "Aaah, je vois..." en knikte begrijpend. Nieuwsgierig naar wat er allemaal in die andere potjes zat, wees ik naar de witte harige bolletjes die mij aan zijderupsen deden denken. De ogen van de koopman werden terstond vuriger. "Dit is echt iets heel bijzonders", fluisterde hij. Hij pakte een bolletje uit het potje en hield het tussen zijn duim en wijsvinger omhoog. Zonder omhaal en met veel detail legde de koopman uit dat de vrouw dit bolletje bij zichzelf naar binnen moest brengen zodat de gemeenschap "gladder" zou verlopen. Ik dacht aan de vele vrouwen die hier besneden zijn. Geen wonder dat er dit soort hulpmiddelen zijn. Toen hij uitgepraat was, zag ik hem diep nadenken. Met half toegeknepen ogen keek hij me aan. "Ik zal je nog iets laten zien. Dit is echt een wondermiddel." In een kartonnen doos onder zijn kraampje haalde hij een kokertje tevoorschijn waarin ooit een fotorolletje had gezeten. Hij maakte het dekseltje open en ik zag een glibberige, doorzichtige substantie. Weinig fantasie had ik nodig om te begrijpen dat dit glijmiddel moest zijn. De koopman begon te grinniken. "C'est bon?" vroeg hij. "Oh, vast en zeker, maar dat heb ik niet nodig, hoor!" stamelde ik. "Niet nodig...," zag ik hem denken terwijl hij naar een ander potje greep. "Dan is dit wat voor jou! Deze korreltjes maken het allemaal strakker. Pour être vierge..." Toen was het moment aangebroken dat ik hem vriendelijk bedankte voor al zijn aanbevelingen en kon ik alleen maar denken: "Oh, Judith, waarom ben je toch zo nieuwsgierig...."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten