Op een dag vertelde Ousmane, een van de zonen van mijn huisbaas over een van zijn beste vrienden Miquel Dolo. Enthousiast riep ik dat ik ook een “Dolo” kende en het toeval wilde dat Miquel de zoon van Dolo was. Zijn atelier bevond zich op nog geen 20 meter van mijn huis. Vanuit mijn raam kon ik de tuin van zijn werkplaats zelfs zien!
Met mijn film in mijn hand liep ik achter Ousmane aan. Voor de poort van het atelier lag een ruw stuk hout. Dolo´s materiaal bij uitstek. Dat me dit niet eerder was opgevallen! De kunstenaar was druk aan het werk en keek me in eerste instantie bedenkelijk aan. Maar toen ik begon te vertellen over onze samenwerking van ruim vier jaar geleden, leek het ijs gebroken en viel Dolo me in de armen.
Sindsdien ga ik regelmatig bij hem langs en praten we over de mystiek van het leven, over bovenaardse krachten die hem leiden in het vormgeven van zijn sculpturen, over de Spaanse kunstenaar Miquel Barcelo met wie Dolo veel samenwerkt en naar wie hij zijn zoon heeft vernoemd, over exposities in New York, over het gebrek aan een Malinese kunstmarkt… Ik ben weer even terug in de mij vertrouwde wereld van kunst en kunstenaars.
Meer weten over Dolo?
http://www.afrikanieuws.nl/site/list_messages/4210
http://www.africultures.com/php/index.php?nav=article&no=1663
Geen opmerkingen:
Een reactie posten