Appie

Als ik de brug over steek ontwaar ik tot mijn verbazing het blauwe logo van Neerlands grootse kruidenier op een van de gebouwen langs de kant van de Niger. Say what? De Albert Heijn in Bamako? Het moet niet gekker worden! Dichterbij gekomen zie ik ook nog dat het de luxe variant is: de appie die tot laat in de avonduren open is en waar je alles kunt krijgen wat de Nederlandse maag begeert. Ik kan mijn ogen nog steeds niet geloven en het water begint me al in de mond te lopen. Als ik het gebouw binnenloop word ik verblind door smetteloze witte tegels en muren. Over alles lijkt een mistige waas van nieuwigheid te hangen. Ik ben de enige klant en wordt vriendelijk aangestaard door een medewerker achter het lunchbuffet. Bruine boterhammen met kaas! Is this heaven? Met een onbeschrijfelijk voldaan gevoel loop ik met mijn broodje in de hand richting roltrap. Onderweg naar boven kruis ik een man die met moeite een enorme lampenkap meezeult. Zouden ze nou ook nog een IKEA boven op de Albert Heijn geplakt hebben? Aan de roltrap lijkt geen einde te komen en het wordt steeds warmer. Zwetend word ik wakker door de stralen van de Malinese ochtendzon. Is dit nou wat ze heimwee noemen?