Het is heet in Mali… De ventilatoren lijken alleen nog maar warme lucht te verplaatsen en de koelkasten draaien overuren. Iedere avond haal ik voor nog geen 10 cent een homp ijs bij een van de weinige families in de wijk met een vriezer. Bij gebrek aan een eigen koelkast, voorzie ik mezelf op die manier toch van wat koel drinkwater. Om mijn hoofd wikkel ik een natte doek. Ik kan goed tegen de hitte, maar zonder deze maatregelen is mijn kamer toch echt een no go area. Sinds er op de Malinese staatstelevisie geadviseerd wordt om niet meer binnenshuis te slapen, heb ik mijn bed naar het platte dak van mijn appartement verhuisd. Ik slaap er in een `klamboetent`, een soort koepeltent maar dan van gaas. Toen ik deze Chinese uitvinding langs de kant van de weg uitgestald had zien staan, had ik geen moment getwijfeld om het gevaarte aan te schaffen. “Hier ga ik veel profijt van hebben,” zei ik tegen mezelf.
Maar vorige week werd ik in mijn slaap zowaar opgeschrikt door vallende druppels. “Regen? Het duurt nog maanden voor de regentijd begint. Dit moet een vergissing zijn,” dacht ik en draaide me nog maar eens om. Het werd alleen van kwaad tot erger en slaapdronken stond ik dan toch op om mijzelf en mijn inmiddels vochtige matras en beddengoed naar beneden te slepen.
De volgende ochtend geurde en dampte de rode aarde van de straten nog na. Aangekomen op mijn werk sprak ik met mijn collega´s over de hemelse verrassing van die nacht die minder opzienbarend bleek dan ik dacht. Dat is nou wat we de pluie des mangues noemen. Een eenzame regenbui die het mangoseizoen aankondigt. Sindsdien kijk ik iedere dag vol verwachting naar de mangobomen op de binnenplaats. Een paradijselijke gedachte dat ik daar binnenkort de vruchten van kan plukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten