Training

Nadat ik in Nederland zelf de nodige trainingen had doorlopen ter voorbereiding van mijn uitzending, werd ik in Mali wederom geconfronteerd met dit onderwijsfenomeen. Hier ben ik alleen niet een van de deelnemers, maar sta ik vooral aan de kant van de trainers zelf.

Na een algemene training over effectieve communicatie (waar moet je aan denken als je bijvoorbeeld een brochure wilt maken: is dat wel het meest geschikte product voor de doelstelling en de doelgroep die ik wil bereiken?), volgde een training over HIV/AIDS gerelateerde stigmatisering. De training was bedoeld voor directe collega’s en partners van Walé die zich bezighouden met HIV/AIDS voorlichting. Samen met de voorzitter van de plaatselijke HIV-vereniging en een collega van de communicatieafdeling, stelde ik het programma samen. Een belangrijke leidraad was het volgende schema:

Mensen onthouden
10% van wat ze lezen
20% van wat ze horen
30% van wat ze zien
50% van wat ze zien en horen
80% van wat ze zelf zeggen
90% van wat ze zelf zeggen en doen

De deelnemers aansporen om zelf na te denken over wat stigmatisering inhoudt, wat de gevolgen ervan zijn en waardoor het probleem wordt veroorzaakt, was onze primaire doelstelling. Dit probeerden we te bereiken door het gebruik van beeldmateriaal, een rollenspel en het uitwisselen van eigen ervaringen en gedachten. Voor de meesten was deze participatieve aanpak een heel nieuwe ervaring. “In Mali zijn we vooral gewend om te luisteren. En als ik voor een groep sta, ben ik voornamelijk zelf aan het woord,” zei een van hen. Desondanks zijn er al verschillende collega’s en partners die de participatieve oefeningen in hun eigen reguliere voorlichtingsprogramma gebruiken. En dat was nou precies onze tweede doelstelling.