De omvang van het probleem was nog nooit echt tot me doorgedrongen. Tot ik begreep dat in Mali vrijwel alle meisjes van mijn leeftijd besneden zijn. Alles werd ineens persoonlijker. Helemaal toen ik een tijdje geleden bij mijn ‘Malinese familie’ logeerde bij wie ik in 2004-2005 een half jaar had ingewoond. We hadden net het journaal gekeken, toen er een soort Postbus 51 spot voorbijkwam met aan het woord een gynaecoloog. Mijn ‘moeder’ zapte prompt naar een ander televisiekanaal en zuchtte: “Al dat gezeur over vrouwenbesnijdenis…” “Hoezo?” vroeg ik nietsvermoedend. “Ik ben het er gewoon niet mee eens,” was haar antwoord. “Dat meisjes besneden worden is goed. Dat gedeelte van het vrouwenlichaam is ‘vies’. Onze voorouders deden het al en in de moskee wordt het ook goedgekeurd.” Bij het AMPPF (Association Malienne de la Promotion et de la Protection de la Famille) waar Koenders een bezoek aan bracht, werd een heel andere boodschap verkondigd. “In de Koran staat er niks over geschreven en vrouwenbesnijdenis is een van de oorzaken dat moeders tijdens de bevalling overlijden,” liet de minister zich onder andere vertellen.
Dat er over zo’n gevoelig onderwerp werd gesproken zou je als onwetende voorbijganger niet hebben geloofd. Er werd gezongen en cola gedronken; ambassadepersoneel en fotograferende en filmende journalisten liepen hectisch heen en weer en op de valreep kwam zelfs de gouverneur nog langs om een ceremonieel handje te schudden en de minister te begeleiden naar zijn volgende afspraak. Een enigszins surrealistische setting die zich met de stofwolk die de colonne fourwheeldrives achter zich liet, zich als vanzelf weer leek op te lossen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten